OpenAI'nin yazarlık modeli, geniş bir tartışma başlattı!

OpenAI, yaratıcı yazı alanında yeni bir yapay zeka modeli geliştirdiğini açıkladı. CEO Sam Altman’ın sosyal medya üzerinden paylaştığına göre, bu model kısa hikayeler yazma konusunda oldukça başarılı, ancak ilk testlerde özgünlük ve derinlik anlamında bazı eksiklikler gözlemlendi. Özellikle "metafiction" yani yazının kendi kurmaca yapısına göndermelerde bulunması, AI’ın mekanik doğasını daha da belirginleştirdi.

Yapay zekanın yazı örnekleri incelendiğinde, derin duyguları ifade etme çabası gözlemlense de başarılı olamadığı görülüyor. Örneğin, "Perşembe, neredeyse Cuma’ya benzeyen o eşik günüdür" gibi ifadeler yaratıcı bir anlatım denemesi olarak sunulsa da, yüzeysel kaldığı eleştirmenler tarafından ifade ediliyor. AI, kelimeler arasındaki istatistiksel ilişkileri çok iyi çözse de, gerçek bir yazarın sanatla yoğrulmuş derinliğine ulaşmakta zorlanıyor.

Bunun yanı sıra, AI’nin yaratıcı yazım yetenekleri etik tartışmaları da gündeme getiriyor. Yapay zeka modelleri genellikle mevcut edebi eserlerle eğitildiği için, yazarların eserleri üzerinde izinsiz bir eğitim süreci olduğu iddiaları, OpenAI’yi daha önce telif hakkı davalarına hedef yapmıştı. The New York Times ve Author’s Guild gibi kuruluşlar, OpenAI’ye karşı hukuki süreç başlatmış durumda.

Bilgisayar bilimi profesörü Tuhin Chakrabarty, AI’nin belirli bir yazarın tüm eserleri üzerinde eğitilmesi durumunda, o yazarın tarzına yakın metinler üretebileceğini belirtiyor. Ancak bu metinlerin yenilikçi ve şaşırtıcı bir eser ortaya koyup koyamayacağı ise belirsizliğini koruyor.

Bazı okuyucular, AI tarafından yazıldığını bildikleri metinlere duygusal bağ kurmanın güç olduğunu ifade ediyor. Yazar Linda Maye Adams, AI destekli yazım araçlarını "rastgele kelimeleri bir araya getiren programlar" olarak tanımlayarak, deneyiminde anlatım hataları ve yanlış bilgilerle karşılaştığını belirtiyor.

Philadelphia Üniversitesi’nde eleştirel yazarlık dersleri veren şiirci Michelle Taransky ise AI ile yazılan metinlerin genellikle "homojen ve yapay" bir his verdiğini dile getiriyor. Taransky, kendi romanında bir karakterin AI ile sanal bir ilişki kurduğu bir anlatıyı kullanarak, yapay zekanın duygusuzluğunu vurgulamayı amaçladığını söylüyor.

Bu gelişmeler, yapay zekanın edebiyat dünyasındaki geleceği üzerine yeni tartışmaları başlattı. AI, binlerce kitaptan motifler ve teknikler öğrenebilir, ancak gerçek bir sanatçının derin deneyimlerle şekillendirdiği eserin derinliğine şu ana kadar ulaşmak mümkün görünmüyor. Belki de AI, "Good Will Hunting" filminde geçen, "Tüm sanat kitaplarını anlatabilirim, ama Sistina Şapeli’nde olmanın nasıl bir his olduğunu bilemem" repliğini yaşıyor.

Bu noktada, yaratıcı yazı alanında AI’nin gerçek yazarların yerini alması oldukça uzak görünüyor. Genç yazarlar, AI’nin sınırlı yeteneklerini fark ederek, kişisel deneyimlerini sanatla harmanlayarak yolculuklarına devam edebilirler. Yapay zeka henüz gerçek bir yazarın geçirdiği evrimi ve gelişim sürecini taklit edemiyor.